Έργα και ημέρες της ΚΕΔ - ΕΠΟ

   Διαβάζω συχνά πυκνά πως η ΚΕΔ δεν χρησιμοποιεί διαιτητές ορισμένων Ενώσεων. Κατά σύμπτωση οι διαιτητές αυτοί ανήκουν σε Ενώσεις που δεν πρόσκεινται φιλικά προς την διοίκηση της ΕΠΟ.

Ειλικρινά δεν γνωρίζω πόσο αλήθεια είναι αυτό. Αλλά αν πράγματι συμβαίνει, τότε το πρόβλημα της ΚΕΔ/ΕΠΟ, της διοίκησης της και του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι τεράστιο.

   Όλοι γνωρίζουμε πως τα μέλη της ΚΕΔ που προέρχονται από την διαιτησία (Δούρος - Μπριάκος) είναι έμμισθα. Δηλαδή είναι υπάλληλοι της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας. Κατά την έννοια αυτή οφείλουν να υπακούουν στις εντολές των εργοδοτών τους. Ωστόσο και οι δύο υπήρξαν διεθνείς διαιτητές, είναι ένα κομμάτι της διαιτησίας και πρέπει να έχουν ζήσει στη μακρά διαιτητική τους πορεία μεταξύ άλλων και την αδικία. Αλλά και να μη έχει συμβεί αυτό, ως διαιτητές πρέπει να νιώθουν και να καταλαβαίνουν το πρόβλημα των διαιτητών, που το μόνο που θέλουν είναι να αγωνίζονται. Οι δύο αυτοί πρώην διεθνείς διαιτητές, γνωρίζουν πολύ καλά πως οι διαιτητές δεν ευθύνονται για την πολιτική που χαράζει η διοίκηση της Ένωσης τους. Άλλωστε αυτοί - οι διαιτητές - δεν ψηφίζουν για την εκλογή των διοικήσεων των Ενώσεων. Παράλληλα μέσα σε αυτούς μπορεί να υπάρχουν πολλοί που να μη συμφωνούν με την γραμμή που ακολουθεί η διοίκηση της Ένωσης. Κι έτσι γεννιέται το ερώτημα γιατί η ΚΕΔ / ΕΠΟ τους τιμωρεί; 

   Οι Δούρος και Μπριάκος φέρουν τεράστια ευθύνη αν συμβαίνει αυτό και αν είχαν ίχνος ευαισθησίας όφειλαν να παραιτηθούν. Γιατί με το να παραμένουν στις θέσεις τους γίνονται απλά μαριονέτες στις ορέξεις και τη βούληση των διοικητικών παραγόντων.
   Από την άλλη η διοίκηση της  ΕΠΟ οφείλει να βλέπει όλους τους διαιτητές με το ίδιο μάτι. Κι αν δεν έχει δώσει σχετική εντολή αποκλεισμού διαιτητών συγκεκριμένων Ενώσεων, πρέπει να επαναφέρει στη τάξη την ΚΕΔ. 

Προσωπικά δεν πιστεύω πως είναι γραμμή του προέδρου της ΚΕΔ Γ. Καραμελίδη ο αποκλεισμός διαιτητών. Γνωρίζω τον άνδρα και τον θεωρώ από τους σπουδαίους ποδοσφαιρικούς παράγοντες της χώρας.
Η πολιτική πάντως αυτή είναι λάθος.
Και μια που μιλάμε για την ΚΕΔ θεωρώ πως τα προερχόμενα από την διαιτησία μέλη της επί σειρά ετών δεν πρόσφεραν τίποτε στο χώρο, παρά μόνο στη τσέπη τους, κι αναφέρομαι στο μισθό που νόμιμα παίρνουν από την ΕΠΟ.

   Θα ήταν μια καλή κίνηση της διοίκησης να καλέσει σε συνάντηση όλους όσους θήτευσαν σε αυτές τις θέσεις τα τελευταία δέκα χρόνια και να τους ζητήσει να καταγράψουν τις αλλαγές που έκαναν και τα αποτελέσματα που είχαν. Να παρουσιάσουν τα βήματα προόδου της διαιτησίας επί των ημερών τους, να δούμε επί τέλους αν άξια πήραν τον μισθό τους ή απλά ήταν εκτελεστές επιθυμιών των εκάστοτε διοικούντων την ΕΠΟ και κυρίως των προέδρων τους, αφού αυτοί ελέγχουν κατά κύριο λόγο τον χώρο της διαιτησίας. Κι αυτό δεν το κάνουν από γνώση του αντικειμένου, αλλά γιατί η διαιτησία τους δίνει δύναμη έναντι των παραγόντων του ποδοσφαίρου επαγγελματικού ή ερασιτεχνικού.

   Ο χώρος της διαιτησίας κινείται σε λάθος δρόμο και δεν υπάρχει περίπτωση να βελτιωθεί. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη στρατηγικής και στο γεγονός ότι αντί να θωρακιστεί από τις διοικήσεις της ΕΠΟ και να ανεξαρτητοποιηθεί μέσα στους κόλπους της, είναι δέσμια της διοικητικής άγνοιας και των προβλημάτων που υπάρχουν.
   Μερικοί πιστεύουν πως η εκπαίδευση είναι το Α και το Ω για να βελτιωθεί ο χώρος. Κι είναι τεράστιο λάθος, γιατί η εκπαίδευση είναι απλά ένα μόνο από τα σκαλιά που οδηγούν στην επιτυχία.
  Το κακό ξεκινάει από τις λαθεμένες επιλογές διαιτητών, από προωθήσεις διαιτητών που δεν έχουν το ειδικό βάρος να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις κάθε κατηγορίας. 

 Λάθος είναι και ο τρόπος ελέγχου των διαιτητών, ο τρόπος βαθμολόγησης τους, ενώ ο χώρος των παρατηρητών είναι χειρότερος εκείνου των διαιτητών. Αν λάβουμε υπόψη μας πως ένας πρώην βοηθός κρίνει σήμερα έναν διεθνή διαιτητή, μπορεί κανείς να καταλάβει το τι γίνεται.
Δεκάδες φορές οι παρατηρητές ζητάνε την βοήθεια ενός βίντεο για να κρίνουν την απόφαση ενός διαιτητή, όταν αυτός αποφάσισε χωρίς τη βοήθεια βίντεο....
   Μπορώ να απαριθμήσω δεκάδες λάθη στο τρόπο διοίκησης των διαιτητών και να επισημάνω πως λείπει παντελώς το κομμάτι του ψυχολογικού τομέα, είτε για την ενίσχυση, είτε για την προετοιμασία ενός διαιτητή. Όπως λείπει και η εφαρμογή των αποτελεσμάτων ψυχομετρικού ελέγχου, αλλά και ο τρόπος διόρθωσης των αδυναμιών και ατελειών ενός διαιτητή.
  Έτσι φτάνουμε στο σημείο της εφαρμογής της παροιμίας πως μαθαίνουν μπαρμπέρηδες (διαιτησία) στου κασίδη το κεφάλι... Κι ακόμα επιτρέπουν στους πάντα καχύποπτους φιλάθλους και παράγοντες να λένε διάφορα που τα πιο πολλά είναι αναπόδεικτα και φληναφήματα.

Πηγή:http://goldensnews.blogspot.gr/

   Ευχαριστούμε το φίλο καταξιωμένο δημοσιογράφο κ. Νίκο Φύριο για την άδεια αναδημοσίευσης του παρόντος άρθρου.