Τρίτη, Αυγούστου 16

1ος αγώνας δρόμου στην Κουνόπετρα, εκεί όπου τα λόγια δεν αρκούν να περιγράψουν τις εικόνες


Κείμενα-ρεπορτάζ: Σαμόλη Ευαγγελία-Αικατερίνη Φωκά
Στην καρδιά του καλοκαιριού, σε μία Κεφαλονιά, ζωντανή, κατάμεστη, πίοτερο όμορφη από κάθε άλλη φορά, ντυμένη, δροσερά, θελκτικά, αέρινα, στα χρώματα του Αυγούστου, ο πρώτος αγώνας των 5 κμ τις 21 του μήνα στην Κουνόπετρα από τον ομώνυμο Εξωραϊστικό-Εκπολιτιστικό Σύλλογο, δεν χρειάζεται μήτε κάλεσμα μήτε συστάσεις.
Ετούτη την φορά θα μιλά μόνο ο τόπος. Θα μιλά το ίδιο το απαράμιλλης ομορφιάς νησί μας, εκείνη η μαγευτική διαδρομή της Παλλικής, που ξεκινώντας από το ανεξήγητο φαινόμενο της Κουνόπετρας, μας ταξιδεύει με εικόνες υπέροχες, ανόθευτα αυθεντικές.
Εικόνες που καθηλώνουν το βλέμμα, που προκαλούν το μυαλό και την σκέψη, που επιβάλλουν στον ταξιδιώτη-δρομέα να τις θυμάται, να τις δει ξανά, τώρα, μετά, ίσως και την επόμενη χρονιά
Το σημείο της αφετηρίας μοναδικό από κάθε άποψη. Η παρουσία του «παλλόμενου βράχου», ενθύμιο των σεισμών που επισκέπτονται με συνέπεια το νησί μας, μετέωρου στο βαθυγάλανο, της καθάριας ιόνιας θάλασσας, συγκεντρώνει την απειλητική μα γνώριμη ενέργεια της γης μας.
Αυτή η ενέργεια, υποκλίνεται, υποτάσσεται στο απίστευτο σθένος και την δύναμη των ανθρώπων του τόπου μας, που γνώρισαν το μένος της φύσης και διδάχθηκαν, γενεές επί γενεών, να υπομένουν, να αντέχουν να ανασταίνονται και δημιουργούν μέσα από την τέφρα.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο γοητευτικό, τίποτα πιο αληθινό, τίποτα πιο άξιο προσοχής και θαυμασμού,  από έναν τόπο που πλήττεται, που αλλάζει, που μάχεται, που παλεύει να στήσει αυτά που χάθηκαν, αυτά που χάνονται, όπως τα ήξερε, πάλι, αλλά με εκείνη την διαφορετική πινελιά του τώρα, της εξέλιξης, της φρέσκιας, ανανεωμένης, οπτικής.
Γραφικοί κολπίσκοι, σπίτια κεφαλλονίτικα ή καλύτερα παλλικισιάνικα, παλαιά και νέα, στολισμένα με κάθε λογής άνθη, βράχοι από ιαματικό Ασκύλακα, καταπράσινες φυλλωσιές, χελώνες καρέτα-καρέτα στο καθημερινό τους σουλάτσο και ανάσες γαλάζιου, φευγαλέα, στο αντάμωμα με το πέλαγο, και ξανά στο αντάμωμα με τον ουρανό. Εκεί που γαληνεύουν οι ψυχές…..
Ο σταθμός νερών στην μισωσιά του δρόμου, περίπου στα 2500 κμ αναγνωρίζεται από ένα προσεγμένο τουριστικό κατάλυμα, που οριοθετεί το σημείο.
Δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα, τα λόγια παραμένουν πάντα φτωχά, αδύναμα, ελλιπή, στην περιγραφή, αυτών που αποτυπώνει η εικόνα.
Εμείς απλά σας περιμένουμε εδώ στα Ματζαβινάτα τις 21/8, γνωρίζοντας με βεβαιότητα ότι δεν θα αντισταθείτε στο κάλεσμα!
Για όσους δεν εγγράφηκαν ακόμη:
Φώτο



















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου